Wstęp



  Misja i strategia

  Studenci

  Wykładowcy

  Zasoby materialne
     i administracja


  Procesy dydaktyczne

  Badania naukowe

  Wpływ na otoczenie



  Podstawa formułowania
      wniosków przez
     Zespół Oceniający


  Kryteria wymagające
      bezwzględnego spełnienia
Do góry
W dół

Uczelnia powinna dowieść jakości kształcenia w ramach wszystkich programów kształcenia (specjalności) prowadzonych na kierunku stosunki międzynarodowe, a także umiejętności zarządzania tymi programami. Proces tworzenia oferty programowej powinien odbywać się według okreslonej procedury oraz uwzględniać informację zwrotną od studentów i pracodawców. Każdy z programów kształcenia oferowanych w ramach kierunku musi mieć jasno sformułowane cele dydaktyczne oraz akceptowalny poziom ich osiągnięcia.

Studenci powinni otrzymywać informację o tym jak rozwijane są ich zdolności intelektualne, analityczne, osobowe i organizacyjne w ramach programu studiów oraz jak są sprawdzane postępy tego rozwoju.

Treści programowe powinny obejmować obszerny zakres problemowy, reprezentatywny dla współczesnego stanu rozwoju teorii ekonomii i zarządzania oraz odwoływać się do istniejącego otoczenia gospodarczego (lokalnego, krajowego, międzynarodowego) i jego potrzeb.

Programy studiów magisterskich powinny dostarczać wiedzy umożliwiającej prawidłowe rozumienie oraz świadome kształtowanie otoczenia przedsiębiorstw i instytucji, z uwzględnieniem problematyki etycznej, społecznej, prawnej, a także zagadnień związanych z ochroną środowiska naturalnego, rozwojem technologicznym i postępującą globalizacją gospodarki.

Programy studiów magisterskich (w ramach tzw. studium podstawowego) powinny dostarczać gruntowną wiedzę z zakresu podstaw kształcenia na kierunkach ekonomicznych obejmującą m.in.:

  • mikro- i makroekonomię,
  • systemy informatyczne.
  • podstawy zarządzania,
  • prawo,
  • podstawy finansów,
  • przedmioty humanistyczno-społeczne,
  • matematykę i metody ilościowe,
  • języki obce,

Studiowanie podstaw powinno zajmować, co najmniej 40% czasu przewidzianego dla studiów magisterskich.

Kanon obszarów wiedzy dla studiów magisterskich na kierunku stosunki międzynarodowe powinien obejmować:
  • międzynarodowe stosunki gospodarcze,
  • międzynarodowe transakcje gospodarcze,
  • integracje europejska,
  • zarządzanie biznesem miedzynarodowym,
  • prawo w obrocie miedzynarodowym,
  • finanse miedzynarodowe,
  • miedzynarodowe stosunki polityczne.
Kanon obszarów wiedzy dla akademickich studiów licencjackich na kierunku stosunki międzynarodowe ustala samodzielnie uczelnia (jednostka afiliująca kierunek) stosownie do zdefiniowanej uprzednio sylwetki absolwenta i przyjętego profilu kształcenia.
Kanon obszarów wiedzy dla studiów uzupełniających magisterskich na kierunku stosunki międzynarodowe ustala samodzielnie uczelnia (jednostka afiliująca kierunek) biorąc pod uwagę zasób wiedzy kandydatów przyjmowanych na studia i przy założeniu, że łączny obszar wiedzy przekazanej absolwentowi jest identyczny, jak w przypadku studiów magisterskich.

Program studiów w zakresie kierunku stosunki międzynarodowe powinien obejmować zajęcia teoretyczne i praktyczne, integrujące wiedzę z ekonomii i różnych obszarów funkcjonalnych zarządzania biznesem międzynarodowym, ucząc przy tym pracy zespołowej i doskonaląc umiejętności analizy, podejmowania i wdrażania decyzji (gry i symulacje, zespołowa realizacja projektów doradczych).

Główne specjalności w ramach kierunku powinny odzwierciedlać misję jednostki prowadzącej kierunek i jej zasoby (przede wszystkim kadrowe). Liczba godzin dydaktycznych w ramach specjalności prowadzącej do dyplomu magisterskiego i licencjackiego kierunku stosunki międzynarodowe nie może być mniejsza niż 20% ogólnego czasu studiów. Każdy z programów powinien odznaczać się możliwie szeroką ofertą przedmiotów do wyboru.

Zakres treści programowych powinien być identyczny dla studiów stacjonarnych i niestacjonarnych.

W procesie kształcenia powinny być stosowane sprawdzone metody aktywizujące. Studenci powinni mieć zapewniony dostęp do aktualnych i wiarygodnych źródeł oraz materiałów dydaktycznych stosownych do formy studiów. Powinni także mieć możliwość zdobywania doświadczeń praktycznych.

System oceny studentów powinien być przejrzysty, wystarczająco rygorystyczny i obiektywny. Powinien stwarzać możliwość monitorowania i wspomagania studentów i wykładowców w osiąganiu celów dydaktycznych i celów organizacji jako całości.

Powinny istnieć i być stosowane formalne procedury oceny jakości wszystkich programów studiów danego kierunku. Powinny one obejmować okresową ewaluację dokonywaną przez jednostkę organizacyjną odpowiedzialną za dany program oraz studentów objętych programem. Oceny te powinny być uzupełniane opiniami absolwentów oraz pracodawców.

Proces ewaluacji i jego rezultaty powinny być zorientowany na ustawiczne poprawianie satysfakcji studentów, pracowników, absolwentów uczelni i pracodawców.

Kluczowe kryteria oceny:

5a. Specjalizacja dydaktyczna ośrodka.
5b. Tworzenie oferty dydaktycznej.
5c. Treści programowe.
5d. Metody kształcenia, narzędzia i materiały dydaktyczne.
5e. System oceniania studentów.
5f. Ewaluacja procesu kształcenia i jego rezultatów.

5a. Specjalizacja dydaktyczna ośrodka

  • Profesjonalna oferta kilku specjalności w ramach kierunku stosunki międzynarodowe.
  • Oferta kształcenia specjalistycznego dla wybranej grupy studentów według uznanych standardów krajowych lub międzynarodowych.
  • Oferta kształcenia na specjalistycznych studiach podyplomowych w zakresie kierunku stosunki międzynarodowe.

5b. Tworzenie oferty dydaktycznej

  • Procedury tworzenia i doskonalenia oferty dydaktycznej kierunku (rola informacji zwrotnej od absolwentów i pracodawców).
  • Zestaw właściwie wyselekcjonowanych przedmiotów do wyboru.

5c. Treści programowe

  • Treści przedmiotów gwarantujące realizację kanonu wiedzy, ich aktualizacja i zgodność ze standardami światowymi.
  • Okresowe sprawdzanie realizacji kanonu wiedzy.
  • Struktura przedmiotów w programie studiów i ich sekwencja w czasie.
  • Czytelność i weryfikowalność celów dydaktycznych przedmiotów (sylabusy zajęć).
  • Równowaga metod teoretycznych i zastosowań w treściach programowych.
  • Kształtowanie umiejętności zawodowych oraz ogólnych treści umożliwiających dostosowanie się absolwentowi do zmiennych warunków na rynku pracy.
  • Udział zajęć rozwijających umiejętności pracy zespołowej i postawy prospołeczne.
  • Praktyki i wizyty w jednostkach gospodarczych i instytucjach.

5d. Metody kształcenia, narzędzia i materiały dydaktyczne

  • Wykorzystywane metody kształcenia i ich porównywalność ze standardami międzynarodowymi oraz ich dostosowanie do formy studiów.
  • Udział zajęć prowadzonych metodami aktywizującymi: projektowych, symulacji, warsztatów, laboratoriów, nie mniejszy niż 15% ogółu zajęć dydaktycznych na studiach stacjonarnych.
  • Innowacyjność dydaktyczna kadry i wspieranie tej innowacyjności.
  • Jakość, aktualność i dostępność podręczników i innych materiałów dydaktycznych.
  • Powszechność i poprawność opracowywania sylabusów zajęć.

5e. System oceniania studentów

  • Jawność i przejrzystość systemu oceny, jego okresowe rewidowanie.
  • Obiektywność i rygorystyczność procesu oceny.
  • Wymagania wobec prac magisterskich i jakość tych prac.
  • Proces egzaminów końcowych i obrony pracy magisterskiej.

5f. Ewaluacja procesu kształcenia i jego rezultatów

  • Procedury i narzędzia monitorowania jakości nauczania (hospitacje, ankiety studenckie, absolwenckie, recenzje programów itp.).
  • Badanie satysfakcji absolwentów kierunku oraz ich pracodawców.
  • Sposób wykorzystania wyników ewaluacji.